KUNDËR BASHKIMIT EUROPIAN PËR TË MIRËN E EUROPËS.

Nga z. Marçelo Veneciani (Marcello Veneziani), gazetar, shkrimtar, dhe filozof italian.

Romë, Itali | Unë jam kundër Europës, sepse ajo është kundër Europës.

Si, në çfarë kuptimi? Në kuptimin që armiku më i keq i Evropës, i evropianëve dhe i kombeve evropiane sot është Bashkimi Evropian.

Ajo luan kundër vetes dhe bën gjithçka për të dëmtuar, shpërfytyruar dhe shpërfytyruar veten. Luan me zjarrin e luftës botërore. Nuk gjeneron integrim evropian, por shpërbërje kombëtare.

Në politikën e jashtme, Bashkimi Europian merr pozicione që në fakt e dobësojnë Europën, e bëjnë atë të humbasë çdo rol strategjik ndërmjetësimi dhe çdo qendër, të krijojë armiq të rinj dhe të forcojë urrejtjet e lashta në të gjithë pjesën tjetër të botës, duke e vënë atë në tërheqjen e NATO-s dhe Shteteve të Bashkuara.

Shtetet, edhe kur luajnë kundër interesave evropiane dhe komprometojnë marrëdhëniet fitimprurëse tregtare, e gjakosin atë ekonomikisht dhe ushtarakisht.

Europa e ka humbur fytyrën dhe po luan kundër interesave të saj në Ukrainë, duke iu përulur SHBA-së, është një mumje në Lindjen e Mesme, në Palestinë, në skenën botërore; ajo nuk ka guximin të dënojë Netanjaun siç dënoi Putinin, duke antagonizuar pjesën tjetër të botës; ajo nuk di si të frenojë flukset migratore dhe si të mbrojë interesat reale europiane në botë.

Megjithatë, kam kënaqësinë të vërej se Italia ka korrigjuar qëndrimin e saj në lidhje me BE-në në lidhje me ndërhyrjen në Ukrainë dhe tragjedinë palestineze.

Në politikën e brendshme , Europa nuk është në gjendje të shprehë një linjë efektive dhe të bashkuar përsa i përket sigurisë, kontrollit të zbarkimeve, shëndetit, të drejtave sociale, mbrojtjes së popujve dhe interesave të tyre parësore.

Është armiku i parë i popujve europianë, mes ngacmimeve, mungesës së mbrojtjes dhe epërsisë së vazhdueshme të strukturave të kontabilitetit mbi jetën reale të njerëzve.

Bie shi për gjëra të padobishme ose të dëmshme dhe hesht për nevojat reale parësore dhe politikat sociale.

Në këtë situatë ndërkombëtare, mes erërave të luftës që rrezikojnë të na përfshijnë, antipatisë në rritje të gjithë botës ndaj Perëndimit Euro-Atlantik dhe destabilitetit serioz në zonat fqinje, Bashkimi Europian, në prag të zgjedhjeve, ka vendosur të tregojë fytyrën e tij dhe profil mbi temën e të drejtave LGBTQ+, me tetëmbëdhjetë vende kundrejt nëntë (mes të cilave, shyqyr, është edhe Italia) që votuan për të promovuar politikat europiane në favor të komuniteteve transgjinore, pasi i janë betuar luftë homotransfobisë.

Ne po rrëshqasim rrezikshëm drejt një lufte të tretë botërore dhe Europa po luan me krenaritë e homoseksualëve...

Tani nuk bëhet fjalë për të qenë pro ose kundër LGBTQ+, apo edhe për t'u bashkuar me Papën duke denoncuar “pederizmin” e përhapur, por për t'i rikthyer gjërat në realitet dhe ligj: çdo qytetar europian ka të drejta dhe detyra të barabarta si të tjerët, të çdo etnie, seksi ose prirje; ligjet civile dhe penale ekzistuese në vendet europiane janë të mjaftueshme për të dënuar këdo që përdor dhe abuzon me dhunë, shkelje dhe diskriminim; pa krijuar kategori të veçanta të mbrojtura.

Gjithashtu sepse kategoritë vërtet të brishta janë të sëmurët, fëmijët dhe të moshuarit.

Ligjet zbatohen për të gjithë, ato janë universale, nuk mund të bëhen gjinore apo trendi, për të mbrojtur pakicat individuale, grupet apo lobet.

Më pas gjyqtari do të zbatojë rast pas rasti faktorët rëndues dhe lehtësues. Nëse dikush sulmon ose ofendon një person homoseksual ose trans, tashmë ka ligje për ta dënuar atë, nëse ekstremet ekzistojnë vërtet.

Kjo ide se është e nevojshme të ligjërohet sa herë që ndodh një episod dhune ose lind një temë në media dhe duhen gjeneruar rregulla të reja specifike, të ashpërsuara dhe të veçanta, vret parimin themelor ligjor të ligjit të barabartë për të gjithë dhe të mos ndryshojë.

Sasia e tepërt e ligjeve, siç dihet, dëmton drejtësinë dhe zbatimin e saj; e bën jurisprudencën një variabël të varur nga lajmet dhe tendencat e modës, dhe - siç shihet - nuk shërben as për reduktimin e fenomeneve dhe krimeve.

Mendoni edhe për feminicidet; sa më shumë të mobilizohen dhe të studiohen ligjet e veçanta, aq më shumë ndodhin; ose të paktën ato ndodhin gjithsesi, pavarësisht ligjeve të veçanta.

Duke shkelur kodet, duke anuluar universalitetin e ligjeve, nuk arrihen as rezultatet për të cilat u futën rregullat ad hoc.

Në çdo rast, është vërtet absurde që përballë problemeve të mëdha në nivel ushtarak, strategjik, social, ekonomik dhe shëndetësor, Bashkimi Evropian (dhe dega e tij lokale, Matarela) duhet të përballet me homotransfobinë, sikur të kishte një persekutimi i masës dhe ishte një prioritet për njerëzit e Europës.

Ose ndryshe me një qafë të fortë, përballë armiqve të vërtetë imponues dhe miqve e aleatëve të rremë, është absurde që Europa të shqetësohet për Armikun Absolut dhe të Përjetshëm, për rrezikun nazi-fashist (edhe këtu periferia e saj lokale është Matarela, plus një tufë vajtocash vendase).

Dhe prandaj duhet të ngrejë kordonë sanitarë për të bllokuar rrugën për këdo që nuk mendon si rrjedha e zakonshme.

Së fundi, Europa e sotme ka turp për qytetërimin nga vjen, mohon dhe fshin historinë e saj, traditat e saj civile e fetare, ndjenjën e saj të përbashkët.

Rasti i fundit nuk vjen nga vendet më të çrrënjosura dhe më të dekristianizuara të Europës, por nga një vend që ishte simboli i një krishterimi të vërtetë, të gjallë, pjesëmarrës, Polonia e Vojtilës (Woytila).

Kryetari i Varshavës, tashmë një kandidat për udhëheqjen e Polonisë, Rafal Trzaskowski, një mbështetës i personave transgjinorë, nënshkroi një urdhëresë në kontrast me traditën dhe kushtetutën polake, për të ndaluar kryqet, imazhet e shenjtorëve dhe simbolet e tjera fetare nga muret, tavolinat e punonjësve publikë dhe ndalimi i tyre nga të gjitha ngjarjet civile.

Ndoshta do të jetë e mundur të shfaqen simbolet LGBTQ+ por jo kryqi, jo simbolet e krishtera.

Dhe për të menduar se në preambulën e Kushtetutës polake, korrespondenti polak në Romë, Vladimiro Redzioch, shkruhet: “Mirënjohës paraardhësve tanë për punën e tyre, për luftën për pavarësi të paguar me sakrifica të mëdha, për kulturën e rrënjosur në trashëgiminë e krishterë të Kombit dhe në vlerat universale njerëzore.”

Nëse edhe në Varshavë duan të fshijnë traditën e krishterë, imagjinoni në Paris apo Bruksel.

Duke çmobilizuar qytetërimin europian, alternativa e mbetur është mes nihilizmit global ose islamizimit radikal. Ose më keq, përzierja e tyre.

Anulimi nuk ka të bëjë vetëm me traditën fetare, por prek edhe traditat civile, kombëtare, laike, artin, letërsinë, historinë dhe protagonistët e saj. Ata po e çmontojnë godinën e qytetërimit evropian pjesë-pjesë.

Për këtë arsye, kur i dëgjoj çdo ditë këto profesione të europianizmit nga ata që synojnë ta minojnë atë, kur ndjej se ka nevojë për më shumë Europë dhe se pikënisja e vërtetë në votën e së dielës së ardhshme do të jetë mes atyre që janë në favorin dhe ata që janë kundër Europës, vijës së saj dhe të drejtave të saj civile, mendoj se nëse vërtet ju intereson Europa dhe europianët, gjëja e parë që duhet të bëni është të refuzoni ata që flasin në emër të saj dhe më pas të kontribuoni në mohimin dhe shkatërrimin e saj.

Armiku i parë i Europës së vërtetë është Europa e rreme, prej gipsi, e njohur si BE, Eunukët e Dehur.

https://shorthand.com/the-craft/best-paywall-providers/index.html

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit