___.png)
FITOI EUROPA ANTI BASHKIM EUROPIAN.
- Agjencia Telegrafike Vox
- Jun 10, 2024
- 3 min read
Nga z. Marçelo Veneciani (Marcello Veneziani) gazetar + shkrimtar + filozof italian.
Romë, Itali | Në fund të zgjedhjeve europiane nuk mund të ankohemi: zotëruesit e Europës u mundën, qeveritë europiane morën rrahje, shpëtoi vetëm Meloni që është sot kryeministrja më e fortë në Europë; Europa e Le Pen dhe Orban ka fituar, edhe nëse, siç pritej, nuk ka shumicën për t'u imponuar në nivel evropian.
Bashkimi Evropian është refuzuar tre herë nga populli sovran europian.
E para është duke mos votuar për shumicën e qytetarëve europianë, me Italinë që regjistron një numër rekord të jovotuesve që tejkalojnë votuesit për herë të parë.
Një popull abstenues.
Pjesa më e madhe e evropianëve, siç kemi shkruar një ditë më parë, nuk e pëlqejnë Bashkimin Europian ose të paktën nuk janë të interesuar për të, e lëre më për politikat e tij të jashtme dhe të brendshme.
Dështimi i dytë goditi Makron dhe Sholcion, duke thyer aksin franko-gjerman që mbështet Europën.
Makroni i poshtëruar, Sholci (Scholz) i shtypur mes të djathtës dhe kristiandemokratëve.
Edhe socialisti spanjoll Sançez (Sanchez) u mund nga Partia Popullore.
Por Bashkimi Europian përfundimisht u refuzua me sukses pothuajse kudo, nga sovranistët, nga e djathta nacionaliste dhe radikale në shumë vende europiane.
Duke filluar nga Asambleja Kombëtare e Marine Le Pen, e cila u bë partia më e madhe në Francë.
Megjithatë, Makron është i zgjuar, ai parashikoi dhe nisi një qofte të helmuar; në fakt, duke shpërbërë Parlamentin francez, e vendos partinë e Bardella-s dhe Le Pen-it me kurrizin pas murit: ajo duhet të gjejë aleatë për të kaluar nga shumica e konsiderueshme relative në shumicën absolute, e nevojshme për të qeverisur.
Kjo është thembra e Akilit e sovranistëve jo vetëm në Francë: ata kanë pak fuqi koalicioni, ata nuk janë në gjendje të gjejnë aleatë për të qeverisur dhe duhet gjithmonë të dallohen nga ekstremistët realë ose të supozuar (rasti gjerman docet), duke humbur potencialin e aleatëve.
Megjithatë, në Itali, operacioni i Melonit ishte i suksesshëm, duke pasur pas përvojën e berluskonizmit që bashkoi macet dhe qentë; ajo ka dy aleatë që e lejojnë të qeverisë dhe në fakt e saja është e vetmja qeveri e evropianëve të mëdhenj që ka dalë e forcuar nga ky votim.
Meloni do të llogarisë shumë në Europë, të shohim si do të luhet ndeshja.
Por edhe Partia Demokratike e Shlleinit (Schlein) bëri mirë.
Dy faktorë funksionuan në favor të saj: ligji i polarizimit (nëse theksohet shtytja në të djathtë, lind shtytja kundër saj) dhe të ardhurat që gëzojnë për disa vite ata që janë kundër dhe në opozitë (dhe Shlein ka ngritur çështje të ndjeshme si p.sh. shëndeti dhe shërbimet).
Në këtë kontekst, establishmenti ngjitet pas atyre popullore dhe ende shpreson te Ursula von der Leyen.
Por nëse do t'i shtonim konsensusit të gjerë të sovranistëve të llojeve të ndryshme që e kundërshtojnë këtë Europë, shumicën e europianëve që nuk e pëlqejnë dhe nuk janë të interesuar për BE-në dhe për rrjedhojë nuk shkojnë të votojnë, del një verdikt i qartë: europianët refuzojnë, këtë specie të Europës e oligarkive, dhe gjysmake, e direktivave të çmendura dhe e impotencës globale.
Mesazhi është i qartë, por nëse shihni përbërjen e Parlamentit Europian që del, kupton se me ato shifra një ndryshim real është i vështirë, më së shumti një ribalancim është i mundur.
Verdikt i qartë, foto e errët.
Është një situatë e rrjedhshme, shumë e mjegullt.
Nga z. Erton Duka.
© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox
Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit
