UKRAINA: KUR USHTARI NUK BESON MË NË TË | 100 MIJË TË AKUZUAR PËR DEZERTIM.

Kiev, Ukrainë | Më shumë ushtarë ukrainas dezertuan në dhjetë muajt e parë të këtij viti sesa në dy vitet e mëparshme.

Një problem i madh dhe aktualisht i pazgjidhshëm për Kievin, i cili, nxjerr në pah ndikimin e thellë psikologjik dhe fizik që konflikti me Rusinë ka në forcat e armatosura të vendit.

Gazeta Kohërat Financiare (Financial Times) e raporton këtë, duke raportuar presionin e madh mbi ushtarët ukrainas, të cilët, po përpiqen të mbajnë linjat e tyre të sulmuara nga ofensivat ruse.

Një fakt që duhet të na bëjë të mos mbivlerësojmë vështirësitë ekonomike të Rusisë: po, rubla po bie dhe inflacioni po shtyp në Moskë, por Ukraina ka një mungesë serioze burrash.

Në një rast të mrekullueshëm, lexojmë në FT, qindra njësi këmbësorie të Brigadës 123 të Ukrainës braktisën pozicionet e tyre në qytetin lindor të Vuhledar-it, një qytet kyç për mbrojtjen e Donbass-it.

Ushtarët u kthyen në shtëpitë e tyre dhe pasi kërcënuan një kryengritje, ata bënë thirrje për armë më të mira dhe stërvitje më të mirë.

Në një hetim tjetër për dezertimin ukrainas, nga agjencia e lajmeve Associated Press, ne lexojmë: “Është e qartë se deri tani ne tashmë kemi shtrydhur maksimumin nga populli ynë”.

Folësi është një oficer i Brigadës 72, i cili, vëren se dezertimi ishte një nga shkaqet kryesore të humbjes së Vuhledar-it.

Sipas të dhënave të Prokurorisë së Ukrainës, mbi 100 mijë ushtarë janë akuzuar për dezertim, gjysma e tyre vetëm vitin e fundit, pas një mobilizimi agresiv dhe të diskutueshëm, i cili, nuk shërbeu për të rikuperuar tokën e pushtuar nga pushtuesi, edhe pse me një inkursion. në rajonin e Kurskut Rusia dha një paraqitje të shkurtër, për disa javë, të mundësisë së një tryeze negociuese më të favorshme për Ukrainën.

Asgjë për të bërë, tani për tani: rraskapitja fizike dhe mendore, traumat e luftës, perspektivat gjithnjë e më të pasigurta të fitores dhe pakënaqësia me udhëheqjen ushtarake janë të gjithë faktorë që bëjnë që shumë ushtarë të zhduken pas pushimit mjekësor, ndërsa të tjerë refuzojnë të zbatojnë urdhrat, edhe gjatë betejave.

Vlerësohet se numri real i dezertorëve mund të arrijë në 200000: Jo të gjithë ukrainasit kundërshtues ndaj luftës duan të dorëzohen.

Shumë thjesht duan të vihen në një pozicion për të luftuar. Por lodhja e njerëzve në dispozicion të rezistencës po ndihet, mosha mesatare sa vjen e rritet dhe kjo rëndon mbi stabilitetin psikologjik të ushtrisë.

Vjeshta ishte e ashpër për Kievin, me Rusinë që pushtoi mbi 1600 km² midis shtatorit dhe nëntorit, duke përshpejtuar përparimin e saj pavarësisht humbjeve të mëdha.

Rusia gjithashtu përballet me raste dezertimi, por presioni është i gjithi mbi Ukrainën që të bëjë më mirë dhe kërkesa vijnë nga pjesë të ndryshme të frontit euroatlantik, dhe ndoshta nga vetë administrata e presidentit amerikan Xhëu Baidn (Joe Biden), për të zgjeruar rekrutim, duke përfshirë të rinjtë, duke filluar nga 18 vjeç. Parlamenti ukrainas ka thënë jo për momentin.

Një arsye tjetër pse kriza (ndoshta e përkohshme) e rublës nuk ndryshon fatin e Ukrainës.

Mbështetja ekonomike e qeverive të NATO-s për Kievin është zbehur gjithnjë e më shumë. Nëse ata nuk besojnë në luftën ekzistenciale, pse duhet të besojë publiku në të?

Ndërkohë, mobilizimi ushtarak në Ukrainë po ka një ndikim të fortë në tregun e punës dhe shoqërinë.

Në Odessa, shkruan gazetari Fabrice Deprez, rekrutimi i detyruar nga qendrat e rekrutimit, të cilat, ndalojnë burrat në rrugë ose gjatë aktiviteteve të tyre të punës, ka ngjallur zemërim dhe akuza për korrupsion, duke bërë që Qeveria të vendosë përjashtime të bazuara në kritere më të rrepta.

Gratë plotësojnë gjithnjë e më shumë punët tradicionale të meshkujve, edhe pse gradat e transportit dhe logjistikës vazhdojnë të preken, me shoferë dhe teknikë të rekrutuar papritmas, duke lënë role thelbësore të pambuluara.

Paralelisht, vendi përballet me një emergjencë energjetike, me mbi një milion njerëz të mbetur pa energji elektrike pas sulmeve të Rusisë me raketa në infrastrukturë.

Historiania ukrainase Marta Havryshko, shumë aktive dhe polemizuese në Twitter këto ditë kundër ultranacionalistëve të vendit të saj, kritikoi për këtë arsye dinamikën komplekse të përfaqësimit dhe perceptimit në kontekstin e luftës së Ukrainës kundër agresionit rus.

Vëzhgimi i saj është se shumë mbështetës perëndimorë kanë ndërtuar një imazh të jashtëzakonshëm të ukrainasve që pasqyron, në vend të realitetit, ndikimin e narrativave të luftës dhe propagandës, të cilat, shpesh thjeshtojnë shumë aspekte të ndryshme të një kombi dhe popullit të tij.

Referenca e znj. Havryshko për stereotipin e egërsirës fisnike kujton strukturat kolonialiste, ku subjekti romantizohet për besnikërinë ose forcën e tij të supozuar, por i privuar nga individualiteti ose kompleksiteti.

Kjo qasje mund të krijojë një imazh jorealist dhe monolit që përjashton ukrainasit që nuk përputhen me arketipin e idealizuar të luftëtarëve rezistente dhe të paepur.

Ndërsa mbështetja ndërkombëtare për Ukrainën është kritike, znj. Havryshko bën thirrje për reflektim se si një mbështetje e tillë ndonjëherë mund të mbështetet në narrativa reduktuese, në vend të një kuptimi të nuancuar të shoqërisë ukrainase në artikulimet e saj.

Më mirë të ndash solidaritetin e vërtetë nga admirimi performues.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit