“NJERIU LUAN” | NJË KRYEVEPËR E EPOKËS SË AKULLNAJAVE.

Berlin, Republika Federale e Gjermanisë | I skalitur me origjinalitet, virtuozitet dhe aftësi të mëdha teknike nga fildishi mamuth, ky imazh 40000-vjeçar është 31 cm i lartë.

Ka kokën e një luani shpellash me trup pjesërisht njerëzor.

Ai qëndron drejt, ndoshta në majë të gishtave, me këmbët larg dhe krahët anash një trupi të hollë, si mace.

Vështrimi i tij, ashtu si qëndrimi i tij, është i fuqishëm dhe i drejtuar nga shikuesi.

Detajet e fytyrës së tij tregojnë se ai është i vëmendshëm, po shikon dhe po dëgjon.

Ai është i fuqishëm, misterioz dhe nga një botë përtej natyrës së zakonshme.

Ai është përfaqësimi më i vjetër i njohur i një qenieje që nuk ekziston në formë fizike, por simbolizon ide rreth mbinatyrshmes.

I gjetur në një shpellë në atë që tani është Gjermania jugore në vitin 1939, “Njeriu Luan” ka kuptim si pjesë e një historie që tani mund të quhet mit.

Gërryerja në trupin e tij e shkaktuar nga prekja sugjeron se ai është kaluar dhe fërkuar si pjesë e një rrëfimi ose rituali që do të shpjegonte pamjen dhe kuptimin e tij.

Është e pamundur të dihet se për çfarë bëhej fjalë në atë histori ose nëse ai ishte hyjni, një avatar i botës shpirtërore, pjesë e një historie krijimi apo një njeri, përvojat e të cilit në një udhëtim nëpër kozmos për të komunikuar me shpirtrat shkaktuan këtë transformim.

Natyrisht, historia përfshinte njerëz dhe kafshë.

“Njeriu Luan” është bërë nga një dhëmbë mamuthi, kafsha më e madhe në mjedisin e asaj kohe dhe përshkruan grabitqarin më të egër, një luan, tani i zhdukur, që ishte rreth 30 centimetra më i gjatë se një luan modern afrikan dhe nuk kishte krifë.

I ndryshëm nga kafshët e tjera përmes përdorimit të veglave dhe zjarrit, njerëzit megjithatë ishin të varur nga disa kafshë për ushqim, ndërsa kishin nevojë të mbroheshin nga grabitqarët.

Ndoshta ky hibrid i ndihmoi njerëzit të pajtoheshin me vendin e tyre në natyrë në një nivel më të thellë, fetar ose në një farë mënyre ta tejkalonin ose riformësonin atë.

Një eksperiment nga Wulf Hein duke përdorur të njëjtin lloj veglash guri të disponueshme në Epokën e Akullnajave tregon se “Njeriu Luan” mori më shumë se 400 orë për t'u krijuar.

Kjo ishte shumë kohë për një komunitet të vogël që jetonte në kushte të vështira për të investuar në një skulpturë që ishte e padobishme për mbijetesën e tyre fizike.

Lejimi i kësaj mund të sugjerojë që qëllimi i imazhit ishte forcimi i lidhjeve të përbashkëta dhe ndërgjegjësimit të grupit për të kapërcyer rreziqet dhe vështirësitë.

Disa mbështetje për këtë ekzistojnë te vetë shpella.

Zbulimet arkeologjike në shpella të tjera në këtë rajon përfshijnë skulptura të vogla siç tregohet në ekspozitën e Muzeut Britanik të vitit 2013: “Arti i Epokës së Akullnajave - Ardhja e mendjes moderne”.

Ato u gjetën në shpella me sasi të mëdha veglash guri dhe kockash kafshësh që tregojnë se njerëzit jetonin në strehën e zonave të dritës së ditës të këtyre vendeve për periudha të përsëritura kohore. Shpella Stadel, ku u gjet “Njeriu Luan”, është ndryshe.

Ajo është e orientuar nga veriu dhe nuk kapet nga dielli.

Bën ftohtë dhe dendësia e mbeturinave të grumbulluara nga aktivitetet njerëzore është shumë më e vogël se në vende të tjera.

Ky nuk ishte një vend i mirë për të jetuar.

“Njeriu Luan” u gjet në një dhomë të brendshme të errët, të vendosur me kujdes në errësirë ​​me vetëm disa dhëmbë të shpuar dhelpre arktike dhe një sasi të madhe brirësh dreri aty pranë.

Këto karakteristika sugjerojnë që Shpella Stadel është përdorur vetëm herë pas here si një vend ku njerëzit mblidheshin rreth një zjarri për të ndarë një kuptim të veçantë të botës, të artikuluar përmes besimeve, të simbolizuara në skulpturë dhe të aktruara në rituale.

“Njeriu Luan” është prova më e vjetër e njohur për besimet fetare dhe Shpella Stadel sugjeron që besimi dhe përkatësia kanë një histori të thellë, thelbësore për shoqëritë njerëzore dhe që e kanë origjinën shumë kohë para shkrimit.

Në vitin 2017, UNESCO njohu Shpellën Stadel dhe lokalitete të tjera të Shvabit si Vende të Trashëgimisë Botërore me rëndësi për të gjithë njerëzimin dhe tani Muzeu i Ulmit ia ka huazuar këtë skulpturë të rëndësishme Muzeut Britanik për ekspozitën.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit