JA SE SI I FINANCON PUTINI TEKNOLOGJITË E PAVDEKSHMËRISË | E FILLOI ME 2 MILIARDË $ INVESTIM NË KËRKIM SHKENCOR NË VITIN 2019.

Gjatë paradës që u mbajt në Pekin.

Pekin, Kinë | Në paradën e Pekinit që shënonte 80-vjetorin e përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, kamerat e televizionit shtetëror kinez kapën një shkëmbim kurioz.

Duke ecur krah për krah, Presidentët Vladimir Putin dhe Shi Xhinping (Xi Jinping) u dëgjuan, falë një mikrofoni të hapur, duke biseduar rreth mundësisë së zgjerimit të kufijve të jetës njerëzore.

Sipas presidentit rus, bioteknologjia dhe transplantet e organeve do t'u lejojnë njerëzve të qëndrojnë të rinj dhe të jetojnë më gjatë, madje të bëhen të pavdekshëm.

Homologu i tij kinez iu përgjigj kësaj deklarate, duke u rrëfyer se: “Parashikohet që deri në fund të shekullit, do të jetë e mundur të jetohet deri në 150 vjet”.

A është vërtet kështu? A jemi në prag të një revolucioni në shkencën e jetëgjatësisë?

Përgjigja, për fat të keq, është se pavarësisht dëshirave të udhëheqësve të dy superfuqive, kjo nuk është kështu.

Deri më sot, asnjë teknologji e aftë të zgjasë ndjeshëm jetëgjatësinë nuk është as afër ofrimit të rezultateve.

Transplantet | Le të fillojmë me transplantet, teknologjinë e cituar nga Presidenti Putin si një rrugë e mundshme drejt pavdekësisë.

Natyrisht, nuk po flasim për transplantet tradicionale: një transplant nga një dhurues e ekspozon dikë ndaj rreziqeve kirurgjikale, infeksioneve dhe kërkon terapi imunosupresive gjatë gjithë jetës, të cilat, nga ana tjetër rrisin rrezikun e infeksioneve, tumoreve dhe sëmundjeve të tjera.

Ndërsa transplantet janë operacione shpëtimtare, duke u dhënë marrësit të tyre vite dhe dekada jetë shtesë, ideja e të bërit i pavdekshëm në këtë mënyrë - duke zëvendësuar organet copë-copë duke gjetur një dhurues të pajtueshëm - është, të paktën për momentin, shumë përtej fantashkencës, duke pasur parasysh mungesën kronike të organeve të përshtatshme për transplantim dhe problemet afatgjata që lidhen me refuzimin dhe terapitë e nevojshme për ta luftuar atë.

Ka më shumë të ngjarë që Presidenti Putin po i referohej teknikave të mjekësisë rigjeneruese, të cilat, do të shfrytëzonin qelizat staminale, teknikat e klonimit, inxhinierinë gjenetike të organeve të kafshëve dhe transplantet autologe (domethënë, organet e prodhuara nga qelizat e vetë marrësit) për të rritur organe dhe inde zëvendësuese që do të implantohen kur dhe ku është e nevojshme.

Foshnje artificiale | Në kërkim të vajzës së Presidentit Putin.

Znj. Maria Vladimirovna Vorontsova (vajza e Presidentit Vladimir Putin).

Në këtë kuptim, presidenti rus ka të ngjarë të dijë për çfarë po flet, veçanërisht pasi ai njihet për obsesionin e tij disi të madh me kërkimin mbi jetëgjatësinë.

Vetëm vitin e kaluar, ai promovoi krijimin e një instituti shtetëror të dedikuar për kërkimin në përtëritjen qelizore, rigjenerimin e organeve dhe neuroteknologjinë, dhe po financon kërkimin e vajzës së tij Maria Vorontsova në këtë fushë.

Kremlini kishte ndarë tashmë 2 miliardë dollarë vetëm për kërkime gjenetike në vitin 2019 dhe e emëroi znj. Vorontsova në komitetin prej 30 anëtarësh që mbikëqyrte punën.

Biologu molekular rus Denis Rebrikov, i cili - mes polemikave - kishte filluar kërkimin mbi teknikat e redaktimit të gjenomit njerëzor për të rritur jetëgjatësinë, kishte diskutuar gjendjen e artit të kërkimit në ravistën “Nature”.

Megjithatë, krijimi i indeve rezistente ndaj imunitetit për transplantim në trupin e njeriut është ende në hapat e para.

Zakonisht, procesi fillon me qelizat staminale të marra nga pacienti, të cilat, piqen në qelizat e organit të dëshiruar, rriten në një skelë tre-dimensionale që siguron formën e dëshiruar dhe më pas implantohen tek pacienti.

Deri më sot, janë arritur rezultate duke punuar në inde të thjeshta, por krijimi i indeve komplekse apo edhe i organeve të tëra njerëzore me këto teknologji, ndërsa padyshim përfaqëson kulmin e kërkimit, është ende absolutisht i pamundur.

Ksenotransplantet, të cilat, përdorin organe të kafshëve të modifikuara gjenetikisht, janë pak më përpara.

Po shohim përpjekjet e para në vitet e fundit. Transplantet e zemrës dhe veshkave të derrit, të cilat, kanë arritur rezultate premtuese, por janë ende tërësisht eksperimentale (pacientët kanë mbijetuar jo më shumë se disa muaj).

Dhe meqenëse këto procedura kërkojnë terapi imunosupresive gjatë gjithë jetës, ato nuk do të përfaqësonin një rrugë drejt pavdekësisë.

Mjekësia rigjeneruese, transplantet autologe dhe ksenotransplantet janë sigurisht të destinuara të kurojnë shumë sëmundje serioze në të ardhmen, duke zgjatur kështu jetën e njeriut.

Megjithatë, realisht, jemi ende dekada larg nga t'i shohim ato vërtet në praktikën klinike.

Dhe ka një problem tjetër; plakja është një fenomen që prek të gjithë organizmin, jo vetëm një organ apo një tjetër.

Një kufi biologjik | Ndërsa plakemi, trupat tanë grumbullojnë dëme në organe, inde dhe qeliza.

Jo vetëm kaq, por edhe materiali gjenetik brenda tyre konsumohet, replikim qelizor pas replikimi qelizor.

Tema është jashtëzakonisht komplekse dhe shumë prej saj është ende duke u studiuar.

Por në fund të fundit, edhe nëse do të mund të shmangnim ose kuronim çdo sëmundje potencialisht kërcënuese për jetën, do të vinte një kohë kur trupi do të ishte shumë i kompromentuar për të vazhduar.

Jetëgjatësia është pjesërisht e shkruar në gjenet tona, pjesërisht varet nga mjedisi në të cilin rritemi, ai në të cilin plakemi, zakonet dhe veset tona, dieta jonë, ndotja dhe një mijë faktorë të tjerë pak a shumë të modifikueshëm.

Sidoqoftë, edhe në skenarin më të mirë, të gjitha këto variabla nuk mund ta zgjasin jetën tonë pafundësisht; herët a vonë, të gjithë jemi të destinuar të vdesim.

Pyetja atëherë është: sa larg mund të shkojmë? Cila është jetëgjatësia maksimale e njeriut?

Në vitin 2021, një studim i botuar në revistën “Nature Communications” përdori shënjues gjaku për të vlerësuar nëse ekzistonte një kufi teorik për jetën njerëzore, duke arritur në përfundimin se ekziston, dhe se ai shtrihet midis 120 dhe 150 vjeç.

Gjetjet u raportuan në shumë gazeta, dhe ndoshta është ky hulumtim të cilit presidenti kinez i referohej kur foli për zgjatjen e jetëgjatësisë në 150 vjet brenda shekullit të ardhshëm.

Por në realitet, studimi thotë diçka shumë të ndryshme.

Trajektorja e pashmangshme në rënie e organizmit njerëzor domosdoshmërisht kulmon brenda një shekulli e gjysmë, por mbeten shumë arsye pse është pothuajse me siguri e destinuar të përfundojë më herët.

Ky është fokusi i një studimi të botuar tetorin e kaluar në “Nature Aging”, i cili, analizoi statistikat e tetë popullatave me jetëgjatësi më të madhe në botë, duke identifikuar një ngadalësim të dukshëm në rritjen e jetëgjatësisë mesatare.

Sipas llogaritjeve të tyre, sot vetëm 15 përqind e grave dhe 5 përqind e burrave pritet të arrijnë 100 vjeç.

Dhe tejkalimi i kësaj jetëgjatësie mesatare do të ishte pothuajse i pamundur. Përveç nëse gjejmë kura për shumicën e sëmundjeve që prekin speciet njerëzore, ose zhvillojmë teknika futuriste të afta për të ngadalësuar rrënjësisht plakjen biologjike.

Hakerimi i trupit të njeriut | Sigurisht, shumë njerëz po kërkojnë mënyra për të manipuluar trupin e njeriut dhe për të ngadalësuar efektet e plakjes sa më shumë që të jetë e mundur.

Aktualisht, asnjë terapi ose teknikë nuk është vërtetuar si vërtet efektive, pavarësisht shumëllojshmërisë së suplementeve, pijeve, ushqimeve dhe trajtimeve në treg që premtojnë ta bëjnë këtë.

Në frontin e kërkimit, po studiohen ilaçe për të imituar efektet e kufizimit të kalorive (një nga strategjitë e pakta që, të paktën te kafshët, ka treguar njëfarë efekti në jetëgjatësi).

Po ashtu, po eksplorohen terapitë me qeliza staminale.

Madje po zhvillohen edhe terapi gjenetike për të manipuluar përcaktuesit gjenetikë të plakjes.

Megjithatë, asnjë qasje nuk ka prodhuar ende rezultate jashtë modeleve shtazore, të cilat, konsiderohen dobët përfaqësuese të organizmit njerëzor, në këtë rast, për shkak të dallimeve të rëndësishme biologjike midis nesh dhe një miu ose një krimbi, dhe kohëzgjatjeve drastike të ndryshme të jetës sonë.

Nga një perspektivë rreptësisht shkencore, pra, zgjatja e jetës është e mundur, por vetëm përmes parandalimit.

Një stil jetese i shëndetshëm dhe aktiv, një dietë e ekuilibruar, shmangia e veseve si alkooli ose pirja e duhanit dhe jetesa në një mjedis me ndotje të ulët ndihmojnë në minimizimin e faktorëve mjedisorë të plakjes dhe rrezikut të zhvillimit të sëmundjeve të parandalueshme.

Për më tepër, i ashtuquajturi parandalim sekondar, d.m.th., respektimi i shqyrtimit dhe testeve mjekësore të rekomanduara nga shoqatat shkencore, siguron diagnozë të hershme dhe trajtime më efektive.

Më shumë se kaq, për momentin, nuk mund të bëhet. Dhe nuk ka asnjë tregues se situata ka të ngjarë të ndryshojë, të paktën në kuadrin kohor të brezave aktualë.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit