EPOKA E ASADIT KA PËRFUNDUAR NË SIRI POR JO LUFTA.

Damask, Siri | Statujat e rrëzuara, flamujt e një shteti që u avullua në vetëm dhjetë ditë. Tani për tani në Damask dhe në qytetet e tjera kryesore siriane, ka një sërë pamjesh klasike që shënojnë fundin e një epoke të gjatë.

Por fundi i një epoke nuk është gjë tjetër veçse pikënisja e një historie të re.

Dhe, veçanërisht në Lindjen e Mesme, kur një histori e re fillon nën flamurin e luftës, vështirë se përkthehet në një kthim të menjëhershëm të paqes dhe stabilitetit.

Përplasja tashmë ka nisur mes islamistëve dhe pro-kurdëve: Shumë milici që ndezën zjarrin që dogji plotësisht Sirinë e z. Asad, ishin të armatosur, në fillim të konfliktit në vitin 2011, dhe gjithashtu muajt e fundit, nga Turqia e z. Erdogan.

Sigurisht që nuk është mister që shqetësimi i parë i qeverisë së Ankarasë ka të bëjë me spektrin e të parit, pasi të përfundojë lufta, një entitet të madh kurd përgjatë kufijve të saj.

Nga viti 2016 e tutje, z. Erdogan ka nisur të paktën katër operacione kundër SDF-së, forcat e udhëhequra nga milicitë pro-kurde që kanë kontrolluar Sirinë veriore për më shumë se një dekadë.

Prandaj, objektivi i grupeve të ndryshme të financuara nga turqit është të sulmojnë milicët kurdë.

Shumë nga islamistët që mbërritën në Aleppo ditët e fundit kanë synuar kryesisht drejt Lindjes, pra drejt zonave në duart e kurdëve.

Në këto orë përleshje shumë intensive janë duke u zhvilluar në zonën e Manbij-it, një lloj enklavë kurde në perëndim të Eufratit, e formuar në verën e vitit 2016, kur në luftën kundër ISIS-it forcat e SDF-së mbërritën përpara atyre qeverive.

Manbixhi kishte qenë një objektiv i z. Erdogan për disa kohë dhe nuk është rastësi që deri në vitin 2019 këtu kishte një bazë amerikane e cila më vonë iu dha rusëve.

Sot, me rënien e forcave qeveritare të cilat janë kthyer pjesërisht në zonë vitet e fundit, qyteti përfaqëson fushën kryesore të betejës midis forcave islamike, me një pjesë të luftëtarëve të Hayat Tahrir Al Sham (Hts) dhe sirianit pro-turk.

Ushtria Kombëtare (Sna), dhe ato kurde. Disa orë pas rënies së z. Asad nga Damasku, nga Manbiji mbërritën imazhe që përshkruanin anëtarët me shenjat e SNA-së përpara ish-bazës ruse dhe në qendër të qytetit.

Dhe tani përleshjet po drejtohen gjithnjë e më shumë drejt Eufratit dhe nuk është e sigurt se ato nuk do të kenë të bëjnë gjithashtu me Sirinë lindore, e cila, ka qenë prej kohësh fort në duart e SDF.

Kush do të qeverisë në Damask? Por pyetja e parë e madhe ndoshta do të ketë të bëjë me të ardhmen e Damaskut.

Nëse në kryeqytet krijohet një qeveri uniteti, atëherë ndoshta udhëheqësit e rinj të vendit do të përpiqen të ruajnë një farë uniteti kombëtar.

Por tensionet e brendshme mund të lindin mes atyre që aktualisht janë të zënë me heqjen e pankartave të z. Asad nga rrugët.

Në fakt, duhet nënvizuar një pikë: Damasku nuk ishte pre e atyre që nisën avancimin nga Veriu ditët e fundit, duke arritur suksesin e parë të rëndësishëm në Aleppo.

Përkundrazi, ata që hynë në kryeqytet të dielën në mëngjes ishin ata që nisën avancimin nga jugu pas vetëm 48 orësh.

Pra, nga zonat e Dara'as dhe Suweyda, zona ku përbërja e forcave antiqeveritare ka një konotacion të ndryshëm në krahasim me veriun e vendit.

Në fakt, këtu bëhet fjalë kryesisht për grupe të ish -FSA-së (Ushtria e Lirë Siriane e formuar në vitin 2011) që ishin pajtuar me z. Asad vitet e fundit.

Jo vetëm kaq, por mes atyre që morën Damaskun, komponenti druzh është shumë i fortë, një pakicë e pranishme mbi të gjitha në zonat në kufi me Jordaninë dhe Golanin.

Sot është e vështirë të merret si e mirëqenë një ribashkim, fizik dhe politik, midis forcave që zbresin nga veriu (dhe ndalojnë në Homs) dhe atyre që ngjiten nga jugu.

Këto janë një mori akronimesh dhe grupesh, me ideologjike, politike dhe gjithashtu grupe etnike shumë të ndryshme.

Të bashkuar, deri më sot, vetëm nga dëshira (e suksesshme) për të rrëzuar z. Asad.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit