XHËU KEROF (JOE CAROFF) PUNA E TË CILIT MUND TË SHIHET NË POSTERAT E FILMAVE MË IKONIKË VDIQ.

Manhatan, Amerikë | Dizajneri grafik përgjegjës për logon e armës 007, si dhe për posterat e panumërt të filmave klasikë, ka vdekur në moshën 103 vjeç.

Z. Xhëu Kerof (Joe Caroff), puna e të cilit mund të shihet në posterat e filmave, vdiq të dielën.

Djemtë e tij, Pitër (Peter) dhe Majkll Kerof (Michael Caroff), i thanë entit mediatik “New York Times” se ai ishte nën kujdesin e një spitali paliativ në shtëpinë e tij në Manhattan, një ditë para ditëlindjes së tij të 104-të.

Ai punoi në më shumë se 300 fushata gjatë karrierës së tij, por dy porositë e tij të para rezultuan të ishin ndër më të qëndrueshmet dhe fitimprurëset.

Së pari, drejtori ekzekutiv i United Artists, David Çesman (Chasman), e punësoi atë për të dizenjuar posterin për filmin “West Side Story” (1961).

Për të sugjeruar më mirë punime me tulla të ashpra, ai i gërryeu shkronjat, pastaj shtoi shkallët e emergjencës dhe balerinët e baletit në pozicionin e ulur.

Përshtatja e fontit për t'iu përshtatur materialit u bë një markë tregtare.

Shembuj të tjerë kryesorë përfshijnë posterin e tij për Manhattan (1979), një nga më shumë se një duzinë bashkëpunimesh me regjizorin Udi Elln (Woody Allen).

Në atë imazh, ai mblodhi silueta të rrokaqiejve të njohur të Nju Jorkut, duke përfshirë Emapiër Stetit Billding (Empire State Building), ndërtesën Kraizlër (Chrysler) dhe kullat binjake për të shkruar fjalën “Manhattan”.

Detyra e dytë që iu ngarkua ishte të dizajnonte një letër me kokë për publikimin e filmit të parë të Bond-it, Dr No, në vitin 1962.

Ai tha:

1- “Më duhet një gjë e vogël dekorative sipër”, kujtoi Kerof (Caroff) në vitin 2021.

“E dija që emërtimi i Bond ishte 007, dhe kur shkrova kërcellin e numrit shtatë, mendova se më duket si doreza e një arme. Ishte shumë spontane, pa asnjë përpjekje, ishte një shfaqje e menjëhershme kreativiteti”, tha ai.

Duke u frymëzuar nga arma e preferuar e Jan Flemingut (Ian Fleming), një Walther PPK, Kerof (Caroff) e zgjeroi imazhin me një tytë dhe këmbëz dhe u pagua 300 dollarë - një tarifë që nuk u rrit kurrë me asnjë mbetje apo pagesë honorare.

Ashtu si me shumicën e veprave të tij, logoja gjithashtu nuk u përmend dhe nuk mori kurrë vlerësimin publik ose njohjen e emrit të bashkëkohësit të tij të ngushtë, Soll Bes (Saul Bass).

Posterë të tjerë kryesorë përfshinin:

1- “Një grusht dollarësh” (1964).

2- “Për pak dollarë më shumë” (1965) të Sergio Leones.

3- “Tango e fundit në Paris” (1972).

4- “Rollerball” (1975).

5- “Një grua e pamartuar” (1978).

6- “Gandhi” (1982).

Përveç punës me grafikë dhe postera, ai krijoi një numër sekuencash titujsh hapës, duke përfshirë ato për filmat:

1- “A Bridge Too Far” (1977) të regjizorit Riçërd Etnborou (Richard Attenborough).

2- “Vdekja e një shitësi” (1985) të Volker Schlöndorff.

3- “The Last Temptation of Christ” (1988) të regjizorit Martin Skorseze (Scorsese).

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit