Bruksel, Belgjikë | Ato u blenë nga Imazhuesi Polarimetrik dhe Helioseizmik (Phi) i Agjencisë Evropiane të Hapësirës, i cili, gjithashtu lëshoi një pamje (imazh) të koronës diellore të marrë në vend të kësaj nga Imazhuesi Ekstrem Ultraviolet (Eui).
Agjencia Evropiane e Hapësirës (ESA) sapo ka publikuar katër pamje të reja të Diellit, tre prej të cilave tregojnë sipërfaqen e yllit tonë në rezolucionin më të lartë ndonjëherë.
E katërta në vend të kësaj portretizon pjesën më të jashtme të atmosferës diellore, kurorën. Le të shohim se si janë marrë.
Eui dhe Phi, instrumentet e Orbiterit Diellor: Secila prej katër pamjeve është në fakt rezultat i grumbullimit të 25 shkrepjeve, të marra falë Imazhuesit polarimetrik dhe helioseizmik (Phi) dhe imazherit ekstrem ultraviolet (Eui), dy nga gjashtë instrumentet e imazhit të misionit të ESA-s, Orbiter Diellor.
Tri fotot me rezolucion të lartë të sipërfaqes së Diellit ia kemi borxh Phi-t, ndërsa atë të koronës diellore Eui-t.
Këto harta të reja me rezolucion të lartë nga instrumenti Phi i Solar Orbiter tregojnë me shumë detaje bukurinë e fushës magnetike të sipërfaqes së Diellit dhe flukset e saj.
“Në të njëjtën kohë, ato janë vendimtare për nxjerrjen e fushës magnetike në koronën e nxehtë të Diellit, të cilën instrumenti ynë Eui po fotografon”, thotë z. Daniel Müller, shkencëtar i projektit në Solar Orbiter.
“Fusha magnetike e Diellit - shton ai - është thelbësore për të kuptuar natyrën dinamike të yllit tonë, nga shkallët më të vogla deri te ato më të mëdha”.
Detajet e katër pamjeve: Pamjet, shpjegon ESA, janë marrë kur Orbiteri Diellor ishte më pak se 74 milionë kilometra nga Dielli.
Një distancë relativisht e vogël nëse mendojmë për madhësinë e yllit tonë (i cili ka një rreze prej 696 mijë kilometrash, më shumë se njëqind herë më e madhe se ajo e Tokës).
Për këtë arsye, secila nga fotot e marra nga Phi dhe Eui mbulon një pjesë të vogël të Diellit. Kjo është arsyeja pse u deshën 25 shkrepje për të marrë secilën nga katër imazhet e sapo botuara.
Në detaje, tre pamjet e marra nga instrumenti Phi tregojnë sipërfaqen e Diellit në spektrin e dukshëm, hartën e tij megnetike (ose magnetogramin) dhe një hartë të shpejtësisë.
Të tre paraqesin, ndër të tjera, njollat e diellit. Për shembull, magnetogrami tregon se fusha magnetike e Diellit priret të jetë më e përqendruar në këto zona.
“Harta e shpejtësisë” tregon lëvizjen e materialit që përbën sipërfaqen e Diellit Blu tregon lëvizjen në drejtim të Orbitorit Diellor, e kuqja tregon lëvizjen në drejtim të kundërt.
Kjo hartë, shpjegon ESA, tregon se plazma e sipërfaqes tenton të ndjekë rrotullimin e përgjithshëm të Diellit rreth boshtit të tij.
Megjithatë, me përjashtim të zonave ku ndodhen njollat e diellit, ku plazma tenton të shtyhet nga jashtë.
Ky fenomen është i dukshëm edhe nga imazhi i marrë nga shkrepjet e marra nga instrumenti Eui, i cili, siç po thoshim tregon koronën e Diellit.
Nga z. Erton Duka.
© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox
Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit
Comments