Napoli, Itali | Dy shitës amerikanë të këpucëve dërgohen nga kompania e tyre në Meksikën jugore për të marrë klientë dhe për të tentuar të hapin një treg të ri.
Pas disa ditësh njëri nga të dy i dërgon menaxherit të shitjeve faksin e mëposhtëm: “Këtu situata është katastrofike, nuk ka absolutisht treg, askush nuk vesh këpucë në këtë vend të mallkuar. Unë do t'ju dërgoj përsëri mostrën dhe do të shkoni në shtëpi!”
Disa ditë më vonë, tregtari i dytë bën një telefonatë me tone të ndryshme: “Djema, më dërgoni mostrën e plotë, këtu është një treg mbresëlënës, askush nuk ka ende këpucë”.
Kriza mjedisore e kohës sonë është një mundësi e shkëlqyer për të rikrijuar veten dhe për të hedhur themelet e një modeli të ri shoqëror.
Historia na mëson këtë.
Në Mesopotami disa mijëra vjet më parë sumerët shpikën dhe ndërtuan qytetet e para.
Ata e bënë këtë duke krijuar një sistem inovativ të rrjeteve të ujit, i cili favorizoi zhvillimin eksponencial të bujqësisë dhe një sistem kompleks social.
Një revolucion që ndryshoi botën.
Sot ai vend quhet Irak dhe po përjeton një fazë të thatësirës së madhe. Kështu që ai përpiqet të rishpik veten.
Për të shmangur një zi të madhe buke, ai transformon metodën e prodhimit të orizit: nga kultivimi i zakonshëm i arave, kalon në një model prodhimi më të përputhshëm, i cili përfshin kombinimin e farave rezistente të orizit me sistemet moderne të ujitjes, me një kursim prej 70%. % e ujit.
Duhet të jeni të guximshëm dhe iniciativë për të sjellë ndryshim. Z. Danilo Dolçi (Dolci) e dinte këtë.
Ky vit shënon njëqindvjetorin e lindjes së tij. Ai ishte shpikësi i goditjes së kundërt. Ai preferoi të ndante vuajtjet dhe jetën e shtresave më vulnerabël të popullsisë për të protestuar.
Ai e bëri qëllim të jetës së tij mbrojtjen e të drejtës së ujit si një e mirë e përbashkët.
Ai e bëri këtë me veprime që çuan në ndërtimin e digave Jato dhe Roccamena në Siçili me synimin për të rritur produktivitetin, të ardhurat dhe cilësinë e jetës së familjeve, por edhe si një mundësi për një ndryshim strukturor në pushtet dhe politikë. Një mësim që duhet të na çojë të guxojmë.
Tendenca për t'iu përshtatur zgjedhjeve joadekuate politike i përgjigjet nevojës parësore për siguri dhe stabilitet, duke na verbuar ndaj nevojës për ndryshim.
Por nëse lëvizja e guximshme studentore në Bangladesh e solli fituesin e çmimit Nobel, Mohammad Janus (Yunus) në Qeverinë e vendit, populli italian mund të marrë një vazhdimësi të referendumit të 2011-ës.
Është koha për vizione dhe arritje konkrete, për të kapërcyer delegimin total tek ata që nuk ia kanë njohur vlerën.
Në Itali, krijimi i Ministrisë së Ujit dhe Paqes mund të jetë një hap i rëndësishëm.
Programi për 100 ditët e para është thelbësor: njohja e të drejtës për ujë për grupet e pafavorizuara dhe tejkalimi i diskriminimit, ngritja e Policisë Hidraulike, e Mbrojtjes Civile të Ujit dhe fillimi i projektit të parë madhor në botë për ndërtimin e infrastrukturës ujore në përputhje me natyrën.
Italia tashmë e ka rikrijuar veten pas Luftës së Dytë Botërore.
Një vizion për të mirën e përbashkët dhe një përpjekje kolektive ende garanton disponueshmërinë e ujit në qendër-jug sot; është trashëgimi e të parëve tanë.
Kjo është koha për të ndërtuar trashëgiminë e re, për t'u lënë brezave të ardhshëm.
Autori | Z. Mauricio (Maurizio) Montalto: Jurist dhe gazetar i specializuar në të drejtën dhe menaxhimin e mjedisit. Ai është president i Institutit Italian për Studimet e Politikave Mjedisore dhe i Lëvizjes Blu. Ai ishte president i ndërmarrjes publike të ujit të Napolit ABC (Acqua Bene Comune). Medaljen e Meritës nga Dhoma e Avokatëve për angazhimin e tij ndaj mjedisit dhe anëtar i Komisionit për Mjedisin dhe Ndryshimet Klimatike të CCBE (Këshilli i Avokatëve dhe Shoqatave të Avokatëve të Evropës). Që nga viti 2018 ai ka redaktuar versionin italian të Raportit Botëror të Kombeve të Bashkuara mbi menaxhimin e burimeve ujore.
Nga z. Erton Duka.
© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox
Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit
Comments