TRAMPI DHE PUSHTIMI I TROMBONIANËVE.

Nga z. Marçelo Veneciani (Marcello Veneziani), shkrimtar dhe filozof italian.

Romë, Itali | Ju luani Trampët tuaj, ne do t'i luajmë trombonët tanë.

Ishte një spektakël i parë në mbarë botën për të parë paradën e trombonit për inaugurimin e Dannld Trampit (Donald Trump) në Shtëpinë e Bardhë në TV dhe në media.

Oligarkitë e famshme vendase u thirrën me shtyp ose video për ushtrime të përgjithshme tromboni me rastin e fjalimit investitor të Trampit.

Me pak variacione dhe fare pak përjashtime, Kundërfjalimi i Investimit Shtëpisë së Zezë u shqiptua nga Intelektuali Kolektive: një tekst i vetëm, një denoncim i vetëm me alarm, një indinjatë dhe shqetësim i vetëm për botën në rrezik, por me një mijë përsëritës.

Trampi, thonë trombonët, sjell luftë dhe mosmarrëveshje në planet.

Pastaj, fakti që dy luftëra të lindura në kohën e Baidenit Demokratik po mbarojnë, rastësisht me Trampin, nuk ka rëndësi në sytë e tyre: të tjerët në fakt fillojnë luftërat, por ai është i pafalshëm sepse bën luftë me fjalë.

Të tjerët e quajnë veten pacifistë, por më pas i drejtohen Marsit, perëndisë së luftës; ai është një luftënxitës, por thërret Marsin vetëm për ekspedita jashtëtokësore, duke e kanalizuar aparatin e luftës në ndërmarrjet hapësinore.

Nga e gjithë java anti-Trampiane, me ekskursionet përkatëse në Val Trampia, trombonët e rraskapitur mbeten si lëvozhga, fishekë dhe kufoma.

Ata janë krijuesit tanë vendas të opinionit, hajdutët e fantazmave që gjuajnë për fantazmat fashiste që fshihen kudo dhe i nxisin me detektorët e tyre të frikshëm moral.

Trombonizmi është një fenomen që ia vlen të studiohet, edhe sepse nuk është vetëm lokal.

Njëherë e një kohë, elitat tona teknokrate dhe ekonomike vendase quheshin bokonianë.

Fuqia mediatike dhe intelektuale e vendit tonë është tashmë në duart e Tromboniasve.

Një klasë e re sunduese, por jo sunduese, e përbërë nga trombonë emeritues, të qëndruar në karrige, në shërbim.

Trombonianët janë ekuivalenti i ajatollahëve në një shoqëri pa Zot, por plot me idhuj, dogma, paragjykime.

Tromboniani ushtron rolin e tij si polici moral, politik dhe ideologjik. Ai shpërndan në mënyrë etike, por mbi të gjitha vendos etiketa. Tromboniani ligjëron pa qenë nga babai, ai vepron si një vjehër globale pavarësisht se nuk e do familjen.

Një hedhje guri nga Italia dhe bota ndodhet Lugina e Trombonëve, një kështjellë mediatike e banuar nga intelektualë dhe e ndaluar për plebejtë.

Lugina e Trombonëve (Valle dei Tromboni) është një hedhje guri nga qyteti ku jetojnë njerëzit e zakonshëm, por është vite dritë larg realitetit të përditshëm.

Në Luginën e Trombonëve (Valle dei Tromboni), çdo ditë denoncohet një vend, një botë, e banuar nga racistë, e udhëhequr nga fashistët, e kryqëzuar nga tufa të armatosura ksenofobësh, homofobesh, seksistësh, nazistësh.

Nëse njerëzimi i vërtetë ndahet sipas natyrës në burra dhe gra, por Trombonët indinjohen nëse Trampi na e kujton këtë.

Në Luginën e Trombonëve (Valle dei Tromboni), zilja e kuqe e alarmit bie vazhdimisht. Dhe zgjidhet Përbindëshi i ditës, i muajit, i vitit. Këtë herë Përbindëshi është Trampi me kërcimin e tij Mask.

Grupi i veçantë etnik i trombonëve tërbohet në mënyrë të pashmangshme në të gjitha rrotat; TV, gazeta, radio, libra, kinema dhe teatër, duke u shfaqur në çdo zonë.

Pavarësisht realitetit dhe provave, ai shpall katastrofa dhe dështime nëse nuk mohohen menjëherë.

Gabia e parafundit kolektive ishte bufaja për lirimin e Sesilia Salës (Cecilia Sala), mes parashikimeve të tmerrshme dhe gjykimeve përçmuese, më pas realiteti i mohoi duke rrahur daulle.

Trombonizmi është një vizion i botës ose më mirë i bashkëpronësisë ideologjike të dikujt që zbatohet në botë; në të vërtetë, një vështrim i ofenduar ndaj botës që përbën një pjesë civile dhe ideologjike.

Tromboni është një armik i së tashmes që i frikësohet së ardhmes dhe ngjitet pas së kaluarës duke sulmuar të shkuarën.

Tromboni jeton në Luginën e Trombonit, një hedhje guri nga bota reale, por pa e parë kurrë atë; realiteti në fakt është rindërtuar në film vizatimor me shkumës në studiot e Trombon Valley.

Kështu filloi Hitleri është fillimi ritual kur dikush dëshiron të krijojë një paralele të së tashmes me çdo diktaturë.

Gjithçka është reduktuar në sot, në feminizëm, homofobi, racizëm; gjithçka është një shëmbëlltyrë, një paralajmërim, një prirje për të këshilluar të sotmen me fakte, vepra, keqbërje të së djeshmes.

Tromboni i do njerëzit e largët dhe i urren fqinjët, mirëpret emigrantët dhe refuzon banorët, idealizon njerëzimin dhe neverit njerëzit, simpatizon fqinjët e largët dhe nuk mund t'i durojë fqinjët në erën e afërsisë.

Toleron fetë dhe traditat e njerëzve të tjerë, neverit të tuat.

Ai e urren skenën e lindjes së Krishtit nëse nuk aludon për një qendër pritjeje.

Ai tërbohet nëse një karotë modifikohet gjenetikisht, por bie nëse dikush ka të njëjtat rezerva për njerëzimin e modifikuar gjenetikisht (transgjinorët).

Ai i do angjinaret zero kilometër, i urren fshatarët zero kilometra; në fakt ai i quan votuesit e Trampit trogloditë.

Ai është i mërzitur nga familja, nga fushatat në favor të fertilitetit, nëse jo nga mitra me qira për çiftet homoseksuale.

Atij nuk i intereson nëse Italia është në rrezik, por ai del në rrugë nëse Groenlanda është në rrezik.

Nëse një krim kryhet nga një emigrant, një zezak, një anarkist, kalon pa u vënë re; edhe nëse një kafshë e shqyen një njeri, fajin e ka njeriu dhe jo bisha e gjorë.

Deri dje denonconte driftin “korporativ” të shkollës, sot kritikon të kundërtën e saj, rikthimin e paralajmëruar të shkollës humaniste.

Ai grumbullon të gjitha mbeturinat e së kaluarës dhe klasikët, sjell gjithçka në të tashmen dhe gjykon çdo epokë, çdo qytetërim me standardin e tij të njëanshëm.

Ai bën thirrje për fshirjen e shkencëtarëve, artistëve dhe gjenive të së kaluarës nëse ata thanë ose bënë diçka “raciste”; kërkon një kujtesë të pastruar, një toponimi etike, të rezervuar për viktimat e së Keqes ose apostujt e së Mirës.

Si bëhesh Trombonian? Kur bota nuk përputhet me çarjen ideologjike të trurit tuaj, ju mendoni se jeni një shpirt i bukur që ka rënë në ferr.

Më në fund, dikush do të na kërkojë të përmendim disa emra. Në të kaluarën nuk përmbaheshim dhe zbulonim emra dhe mbiemra.

Por ka aq shumë saqë rrezikojmë të jemi të padrejtë duke përmendur disa ndërsa kursejmë të tjerët. Ndoshta do të ishte më e lehtë të vinte në dukje ata nga të famshmit që nuk janë.

Unë ju sugjeroj të përpiloni një katalog “bëjeni vetë personalisht”: shënoni emrat më të rëndësishëm në shtyp, në media, në botime, ose drejtues, të ftuar dhe influencues në programet televizive, në emisionet e bisedave, në mediat sociale dhe do të dalësh me një listë të pasur trombonesh; ose nëse doni të thjeshtoni testin, shkruani ata që nuk janë, sepse janë patjetër më pak.

Për të luftuar trombonizmin nuk ju nevojitet një ideologji kundërshtare.

Duhet të hapim dritaret, të zbulojmë realitetin me papërsosmëritë, varietetet dhe disonancat e tij, të përdorim sensin e përbashkët.

Duke u kthyer në tokë dhe duke ditur të dallojë ditën nga nata, dimrin nga vera, trombonin nga inteligjenti.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit