KROI I FSHATIT TONË | LASGUSH PORADECI (LLAZAR GUSHO).

Pogradec, Shqipëri | Kroi i fshatit tonë, ujë i kulluar, ç’na buron nga mali, duke mërmëruar.

Venë e mbushin ujë vashat anembanë

cipëzën me hoja lidhur mënjanë,

cipëzën e bardhë, cipëzën e kuqe,

gushën si zëmbaku, buzët si burbuqe.

E si mbushin ujë, bubu ç’m’u ka hije,

ndaj kthehen prap me hap nusërije,

ndezur yll i ballit si yll shenjtërie.

                               II

Kroi i fshatit tonë, ngjyr’ ergjënd i lyer,

që nga rrëz’ e malit ç’na buron rrëmbyer.

Venë e pinë ujë trimat anembanë,

takijen me lule, përmbi sy mënjanë.

Takijen e dlirë, takijen e nxirrë,

buzën në të qeshur…

më të psherëtirë…

Mbrëmave kur uji mërmëron nga-dalë,

vjen t’i thotë trimi vashës nj’a dy fjalë:

Vashëzën bujare që po vin në krua

Siç’e përshëndeta,

siç’m’u turpërua

Papu ula kryet e shikova si grua

                             III

Kroi i fìshatit t’onë, tetë sylynjarë.

nër tetë krahina qënke kroj i parë.

qënke një në botë, s’paskërke të dytë.

ç’na shëroke plagët, ç’na shëroke sytë.

Kroi i fshatit tonë, n’atë mal me fletë,

derdhet aq i egër, derdhet aq i qetë.

posi malli i zemrës mu në gji të shkretë.

Derdhet aq i egër, derdhet aq i qetë,

posi malli i vashës, që djeg në të fshehtë,

posi malli i trimit, që buçet përjetë,

obobo, si malli, që nuk vdes përjetë.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit